Προς τους Αγανακτισμένους 'Ελληνες πολίτες

Προς τους Αγανακτισμένους 'Ελληνες Πολίτες:

Μας έμαθαν πως ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Μας έμαθαν να λοιδωρούμε τους άλλους λαούς διατρανωνοντας πως "η Ελλάδα πάει χάλια, αλλά οι Έλληνες καλοπερνάνε". Μας έμαθαν να θεωρούμε αυτονόητα κεκτημένα όλα όσα παρέχει ένα Κράτος Πρόνοιας, την ίδια ώρα που στην Ευρώπη αυτό παρήκμαζε. Μας έμαθαν να θεωρούν δεδομένο ένα Σύστημα Υγείας το οποίο είχε οδηγηθεί σε Οικονομικό αδιέξοδο όπου εφαρμόστηκε. Μας έμαθαν να θεωρούμε πως η Δικαιοσύνη δεν είναι "τυφλή" αλλά απλά ξέρει πότε και σε ποιους να κλείνει το μάτι της. Μας έμαθαν να ζούμε εξαπατώντας ο ένας τον άλλο μέσω της απόκρυψης των περιουσιακών μας στοιχείων. Μας έμαθαν να ζούμε σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις, αφήνοντας στο Ιστορικό Χρονοντούλαπο την καλοσύνη, την αξιοπρέπεια, την φιλοτιμία, την φιλοξενία, την ισότητα και την ισονομία. Μας έπεισαν πως δεν είμαστε απόγονοι άξιων ανθρώπων, αλλά απλοί κάτοικοι του ίδιου μέρους. Μας έπεισαν να σκεφτόμαστε σαν μονάδες αγνοώντας τις Κοινωνικές επιταγές και Θέλω. Μας έμαθαν να "τρώμε τον ανταγωνισμό" μας έναντι χρηματικού αντιτίμου. Μας έμαθαν να μην σκεφτόμαστε αλλά να μασάμε τροφή μέσα απο εικόνες τηλεοπτικών παραθύρων. Μας έμαθαν να πληρώνουμε στις Παραλίες της Χώρας μας για να απολαμβάνουμε το καλοκαίρι μας. Μας έμαθαν να αγοράζουμε τεχνολογία και συσκευές με δανεικά. Μας έμαθαν να χρειαζόμαστε ένα πολυτελές και ένα καθημερινό μέσο μεταφοράς. Μας έμαθαν να χρειαζόμαστε διαφορετικά μέσα μετακινήσεως ανά άτομο. Μας έμαθαν να επιδεικνύουμε τον Πλούτο μας, ως δείγμα αξιοσύνης. Μας έμαθαν να ψηφίζουμε τα χρώματα και όχι τις ιδεολογίες. Μας έμαθαν να ζούμε φυλακισμένοι σε αδιέξοδες Κομματικές επιλογές. Μας έμαθαν να θεωρούμε Δημοκρατία το φαύλο Κομματικό σύστημα της Οικογενειοκρατίας. Μας έμαθαν να περιμένουμε χαρισματικούς Εθνοσωτήρες και Πεφωτισμένους Γόνους. Μας έμαθαν να ζούμε με την Ανεργία, τη Ληστεία, τον Κοινωνικό φόβο σε μονόστηλα. Μας έμαθαν να παίρνουνε εφημερίδες για τα Ένθετα και τις Χολυγουντιανές Υπερπαραγωγές αποχαύνωσης.Μας έμαθαν να αποθεώνουμε τους Διασκεδαστές του Συστήματος τους, αγνοώντας τους ανθρώπους του Πνεύματος. Μας έμαθαν να απαξιώνουμε την ευφυία και να αποθεώνουμε την φιλαργυρία.
Τώρα επιχειρούν να μας μάθουν να ζούμε σαν τους..."άλλους". Σαν αυτούς που μας έμαθαν να χλευάζουμε.

Συνέλληνες,
μάθαμε να ζούμε με λάθος αξίες και λανθασμένα ιδανικά. Μάθαμε να ζούμε στην πλάνη για να συντηρούν κάποιοι τη φαυλότητα και την αισχροκέρδεια. Όλοι τους γνώριζαν πως η ευημερία μας ήταν εικονική. Δεν θα μπορούσε να συντηρείται για πάντα. Και φυσικά είναι περισσότερο εύκολο να ισοπεδώσεις οικονομικά έναν λαό ,παρά να κάνεις όλους τους υπόλοιπους να ζουν σαν...'Ελληνες. Γίναμε σκοπίμως και τεχνηέντως οι Αποδιοπομπαίοι Τράγοι ενός Ενιαίου Μηχανισμού Οικονομικών συμφερόντων. Εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά. Τώρα θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σαν αποπαίδια ενός Κατώτερου Θεού. Του Θεού του Χρήματος. Η φτώχεια μας είναι αποδεκτή σε καμπύλες Μακροοικονομίας προκειμένου να διατηρηθεί ακέραιο το σύνολο. Είμαστε το στατιστικά ασήμαντο σφάλμα των Οικονομικών Παραμέτρων και εξισώσεων. Είμαστε απλά κάποια επιπλέον νούμερα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Το θέμα είναι , αν εμείς το αποδεχόμαστε. Είμαστε συνένοχοι για αυτή την κατάσταση; Και αν ναι, σε ποιό βαθμό; Αξίζουμε την Πανευρωπαϊκή απαξίωση σαν Λαός και σαν Έθνος; Είμαστε κατά συνείδηση εκμεταλλευτές και μικροαπατεώνες; Είμαστε τόσο απαίσιοι που να χρεώνουμε τον Γάλλο, τον Αυστριακό, τον Γερμανό εργαζόμενο για να αυξάνουμε τον Πλούτο μας;

Συνέλληνες,
όλοι φταίμε για αυτή την κατάντια, για αυτή την Ατιμία με την ετυμολογική της έννοια, όπως πρωτοδιατυπώθηκε στην Δημοκρατική Αρχαία Αθήνα. Μόνο που, δεν είμαστε υπεύθυνοι όλοι στον ίδιο βαθμό. Κάποιοι είναι περισσότερο υπεύθυνοι. Είναι ουσιαστικά, υπόλογοι για την διαχρονική εξαπάτηση των ανθρώπων που ζουν στον Ελλαδικό Χώρο. Μα κυρίως είναι υπόλογοι γιατί μας εξαπάτησαν και μας εξαπατούν αφήνοντας μας στην άγνοια μας, να πιστεύουμε πως ζούμε σε Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Δεν προτίθεμαι σε καμία περίπτωση να καπηλευθώ την αυθόρμητη αντίδραση του "όχλου", όπως κάποιοι επαγγελματίες του Πολιτικού γίγνεσθαι επιχειρούν να στιγματίσουν την Λαϊκή δυσαρέσκεια. Προτίθεμαι όμως, έστω και εάν εκ των προταίρων γνωρίζω πως τούτο το κείμενο θα περάσει στα αζήτητα των Αγανακτισμένων, να διατυπώσω κάποια από τα "θέλω" και τις "ανύπαρκτες" θέσεις και Ιδεολογίες σύμφωνα με τους τηλεοπτικούς αστέρες της Πολιτικής Ζωής του τόπου μας.
Μας ζητήθηκε να εκφράσουμε την Ιδεολογία που υπερασπιζόμαστε. Μας χαρακτήρισαν λίγο πολύ ως γραφικούς και κομματικοποιημένους χωρίς Σημαίες.Κόκκινες ή Μπλε. Προσωπικά και πιστεύω αλλα και γνωρίζω πως οι Αγανακτισμένοι αναζητούν μια Πολιτική Διέξοδο. Έναν άλλον δρόμο για να πορευθούν στο Αύριο, με μεγαλύτερη ασφάλεια. Μα κυρίως με οδηγό την Ελπίδα. Στην παρούσα Συγκυρία, η δεδομένη Κομματική Μεταπολιτευτική Σκηνή έχει ξεμείνει απο πρωταγωνιστές και από νέες ιδέες για Παραστάσεις. Κάποιοι αποδείχθηκαν ιδιαίτεροι ατάλαντοι στη διαχείρηση των Ταλάντων.
Ιδεολογία; Τί θα μπορούσε να επιζητά ένας σύγχρονος άνθρωπος; Μία πεφωτισμένη Δεσποτεία; Μία οικογενειοκρατική Ολιγαρχία; Έναν Παγκόσμιο Αυτοκράτορα; Πόσο πιθανόν θα ήταν ένα πισωγύρισμα στον Ιδεολογικό χωροχρόνο; Ποιός θα επένδυε επί μονίμου βάσεως στην ανυποληψία των Πολλών και στην διαφαινόμενη μέσω της απάθειας τους, Ανοησία της Μάζας;
Κυρίες και Κύριοι της Πολιτικής Ζωής, ο σύγχρονος άνθρωπος επιζητά εναγωνίως την Αγνή Δημοκρατία. Όχι τον Κοινοβουλευτισμό της Res Publica. Ο σύγχρονος άνθρωπος του Διαδικτύου επιθυμεί την Εξελιγμένη μέσω της χρήσης της Τεχνολογίας, Δημοκρατία του 21ου Αιώνα μ.Χ. Ίσως ακόμα να μην το έχει αφομοιώσει, να μην το έχει στοιχειοθετήσει εννοιολογικά, αλλά αυτό που επιζητά ο αγανακτισμένος Έλληνας πολίτης είναι μια Διαδικτυοκρατία. Μια ζωντανή και εξελισσόμενη Δημοκρατία βγαλμένη μέσα από Διαδικτυακές Συνελεύσεις. Μια Δημοκρατία που μπορεί να δρα απαγκιστρωμένη απο Οικονομικά και πάσης άλλης φύσεως Συμφέροντα. Μια Δημοκρατία του συνόλου.Όχι μια Ψευδοδημοκρατία των παραγόντων , των καιροσκόπων και της Οικονομικής Κερδοσκοπίας της Μακροοικονομίας. Αυτό ακριβώς είναι η ασχημάτιστη εννοιολογικά Ιδεολογία όσων δεν "γνωρίζουν" για ποιό λόγο διαμαρτύρονται.

Σε αυτό τό σημείο, θα επιθυμούσα να προτείνω κάποιες βασικές καθοδηγητήριες γραμμές, στις οποίες θα πρέπει να στηριχθεί και να υπερασπίσει το Κίνημα των Αγανακτισμένων, προκειμένου να μην αλλοιωθεί η ζωογόνος δύναμη του, προκειμένου να δώσει την απαραίτητη ώθηση στην Ελληνική Κοινωνία για ένα ευτυχέστερο αύριο. Δυστυχώς, η Παιδεία μας, η Οικογένεια μας είναι έτσι διαμορφωμένη που ακόμα υπάρχουν κάποια ψήγματα αντίδρασης απέναντι σε κάθε φύσης Τελεσίγραφα. Θα έπρεπε να το γνωρίζετε κύριοι της Πολιτικής. Είναι οι Αρχές μας. Και για αυτές έχουμε χύσει αίμα. Δεν θα τις ξεπουλήσουμε προκειμένου να συνεχίσουν κάποιοι να πλουτίζουν μέσα απο "παράπλευρες Οικονομικές τεχνικές", οι οποίες εμφανίστηκαν εντελώς τυχαία, μετά την ολοκλήρωση των Επενδυτικών Πακέτων με την στήριξη της Ε.Ε. Αυτή η αντίδραση, οφείλει να είναι η συνισταμένη των κοινωνικων ανησυχιών και αναζητήσεων. Δεν αντέχουμε άλλο την υποβάθμιση μας. Δεν επιτρέπεται να είμαστε υπεύθυνοι μετα από 25 χρόνια λιτότητας. Δεν αντέχουμε άλλο να μας θεωρείται Δούλους-οικονομικά και νοητικά- του συστήματος σας.

Ζητάμε:

1) Οικονομική διαφάνεια όλων των Συναλλαγών των πολιτικών προσώπων από την Μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, προκειμένου να αναγνωρίσουμε την Ατιμία των υπευθύνων. Η Διαδικασία αυτή, οφείλει να επεκτείνεται και σε άμεσα και έμμεσα συγγενικά πρόσωπα, με ταυτόχρονη απόδοση στο Κράτος των "ορφανών" τραπεζικών λογαριασμών , επιχειρήσεων και ακινήτων. Αν δηλαδή κάποια από τα παραπάνω υπάρχουν χωρίς να ανήκουν σε κάποιον, τότε αυτόματα θα χαρακτηρίζονται ως Εθνική περιουσία.
2) Δημοσιονομική διαφάνεια. Ζητάμε θεσμοθέτηση της Αξιοκρατίας με απόδοση της Οικονομικής Ανισορροπίας μεταξύ ατόμων, τα οποία βιώνουν την αδικία του Πελατειακού Κομματικού συστήματος στον εργασιακό τους χώρο εξαιτίας της άνισης Οικονομικής μεταχείρισής τους. Με βάση δηλαδή την εμπειρία και την επιστημονική κατάρτιση, να υπάγονται σε διαγωνισμούς τύπου ΑΣΕΠ όλα τα στελέχη μιας επιχείρησης-τόσο του Δημόσιου,όσο και του Αποκρατικοποιημένου Δημόσιου Τομέα- προκειμένου να υπάρχει ανάλογη κατάρτιση του μισθολογίου των εργαζομένων. Είναι πλέον απαράδεκτο στον 21ο αιώνα, το Πελατειακό Κράτος να συντηρεί την σχέση εξάρτησης με την εξυπηρέτηση Ατόμων που επηρρεάζουν την εκλογική διαδικάσία κατά τόπους.
3) Διαφάνεια στην Εξωτερική Πολιτική. Ζητάμε την πάγια δέσμευση για διαδικτυακή, σε εβδομαδιαία βάση, ενημέρωση σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής. Χωρίς ειδήμονες τηλεοπτικών παραθύρων. Χωρίς αναλυτές της στείρας επανάληψης φράσεων (παπαγαλάκια) και όχι των σκέψεων.
4) Ζητάμε το Πάγωμα των εξοπλιστικών Δαπανών, για όσο χρονικό διάστημα θα διαπραγματευόμαστε το Χρέος μας.
5) Απαιτούμε την καταγραφή του Απεχθούς μέρους του Χρέους μας, με ποινικοποίηση των πράξεων και της Πολιτικής Απραξίας των πιθανών υπευθύνων που συνετέλεσαν στην διόγκωση του Εξωτερικου χρέους μας εικονικά.
6) Απαιτούμε την πλήρη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος και πιθανώς την κοινωνική επαναδιαπραγμάτευση , προκειμένου να εξασφαλίσουμε την ορθολογιστική Δημοκρατία, απαλλαγμένη από τα παράσιτα του προτυπωμένου κατά Χώρα, Κοινοβουλευτισμού του Westminster.
7) Απαιτούμε έναν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στη Βουλή των Ελλήνων για μία και μοναδική φορά ανά άτομο/αντιπρόσωπο. Θεωρούμε την τετραετία αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για την δημιουργία Ιστού Διαπλοκής και Εξυπηρέτησης των Εγχώριων και μή Συμφερόντων, με αποτέλεσμα την εξαθλίωση του ίδιου του Πολιτικόυ μας Συστήματος και κατ επέκταση την πλήρη αποδιοργάνωση σε θέματα Ηθικής και Αξιών της Ελληνικής Κοινωνίας.
8 ) Απαιτούμε την εφαρμογή της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, όπως εκείνη οριοθετήθηκε από τον Αριστοτέλη, με χρήση Κληρωτών αντιπροσώπων και όχι αιρετών, προκειμένου να μην συντηρείται η διαδικασία του Πελατειακού Κράτους από όσους λυμαίνονται τον Πλούτο της Ελλάδος.
9) Επιθυμούμε την ενεργή συμμετοχή στα Κοινά, όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων προκειμένου να υπάρχει αρκετός Κληρωτός Όγκος ο οποίος θα εξασφαλίζει το Δημοκρατικό χαρακτήρα του Πολιτεύματος.
10) Επιθυμούμε την αναστροφή της φοράς της Εξουσίας, μέσω ενός καλοδιαχειρισμένου Καλλικρατικού Δήμου, ο οποίος να μην υπόκειται σε Κομματικά επιτελεία,αλλά μέσω της εφαρμογής της Διαδικτυοκρατίας, στις ανάγκες και προσδοκίες των Δημοτών του. Με αυτό τον τρόπο, θα επιτύχουμε την αποδέσμευση της Μικροοικονομίας από την Μακροοικονομία που επιβάλλεται από το Πελατειακό Κράτος, οδηγώντας τους Νέους ανθρώπους στην Ανεργία της Μεγαλούπολης, αφήνοντας παράλληλα την Ελληνική ύπαιθρο να μαραζώνει με συνέπεια να αγνοούνται βασικές καλλιέργειες που αποτελούσαν διαχρονικά πηγή Πλούτου για την Μικροοικονομία.
11) Απαιτούμε πλήρη και έγκαιρο καθορισμό των ΑΟΖ προκειμένου να γίνει πλήρης εκτίμηση του Ορυκτού και Ενεργειακού Πλούτου στο Σύνολο της Ελληνικής Επικράτειας.
12) Επιζητούμε την αξιοπρεπή επίλυση του Μεταναστευτικού Προβλήματος, με σύνεση και με σεβασμό τόσο στον Μετανάστη όσο και στον Έλληνα. Απαιτούμε την αυτόματη διάκριση των Οικονομικών Μεταναστών από εκείνους που απλά εκμεταλλεύονται την χαλαρότητα στην Εξωτερική μας πολιτική (πολιτική της Δουλοπρέπειας), με άμεση απέλαση όσων δεν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο.
13) Επιζητούμε την πλήρη κατοχή και αξιοποίηση των Πηγών ενέργειας της Ελλάδος. Προκειμένου να αποκτήσουμε την απαραίτητη τεχνογνωσία, θα ήταν εφικτό σε πρώτο στάδιο να αντικαταστήσουμε τις Εξοπλιστικές Δαπάνες με Ενεργεικές Δαπάνες, δεδομένου πως ο μόνος υπαρκτός "πόλεμος" των ημερών μας, είναι ο οικονομοενεργειακός πόλεμος.
14) Εχέγγυο των προηγουμένων αποτελεί η πλήρης θεσμική απεξάρτηση της Δικαιοσύνης και των Λειτουργών της από τις επιρροές του Κοινοβουλευτισμού.
15) Απαιτούμε την κατάργηση των Ανεξάρτητων Φορέων Ελέγχου, διότι η λέξη Ανεξάρτητος έχει καθαρά επικοινωνιακό χαρακτήρα σε τέτοιου είδους φορείς, με μόνο και απώτερο σκοπό τον επί μέρους έλεγχο, χωρίς την δυνατότητα αξιολόγησης από τους λαϊκούς εκπροσώπους, καταλύοντας τις βασικές αρχές Δημοκρατίας,
16) Απαιτούμε την Δημοσιοποίηση των ατόμων που είναι υπεύθυνοι για τον χειρισμό της Τράπεζας της Ελλάδος. Απαιτούμε να διευκρινιστεί ,ποιοι είναι και πως ενέχονται όλοι όσοι βρίσκονται στην ΤτΕ και με ποιο τρόπο ορίζεται εννοιολογικά το Ακρωνύμιο της ΤτΕ σε σχέση με την λεξη Ελλάδα και Ελληνικό. Αποτελούν Δημόσιο Κοινωφελές Φορέα;
17) Απαιτούμε την Δημοσιοποίηση όλων όσων αμαυρώνουν Κοινωνικούς θεσμούς και Εκδηλώσεις καλυμμένοι από κουκούλες. Είναι το λιγότερο κουραστικό, να ταυτίζουμε τους διαδηλωτές με τους κουκουλοφόρους. Ορθότερα, είναι επικίνδυνο κάτι τέτοιο.
18) Απαιτούμε τον ορθολογιστικό έλεγχο στις εκπομπές των ΜΜΕ, προκειμένου να μην διαχρονιστεί η αποχαύνωση του Ελληνικού πληθυσμού. Απαιτούμε κατάργηση της prime time ζώνης σε καθημερινή βάση, περιορισμό των τηλεοπτικών σκουπιδιών, αντικειμενικότερη ενημέρωση στα ειδησιογραφικά δελτία και εκπομπές, ανανέωση των προσώπων των δημοσιογράφων, προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία τηλεοπτικών ειδημόνων και αστέρων της πλημμελούς πληροφόρησης.
19) Απαιτούμε την επαναφορά της Εκπαιδευτικής τηλεοράσεως στο σύνολο των Τηλεοπτικών σταθμών.
20) Επιθυμούμε την Δημόσια και Δωρεάν Υγεία, με διαρκώς ανανεούμενα μέλη Οικονομικού Ελέγχου στα Δημόσια Νοσοκομεία, ως μόνιμα μέλη του Δ.Σ. των Νοσοκομειακών Ιδρυμάτων.
21) Απαιτούμε τον άμεσο οικονομικό "εξοστρακισμό" των επίορκων στο Ελληνικό Σύνταγμα, σε κάθε μορφή της καθημερινής ζωής, με παράλληλη δήμευση του "αφύσικα πλεονάζοντος πλούτου" του από το Ελληνικό Δημόσιο.
22) Καταρισμός Χαρτών Δημοσίων Φορέων, Ιδρυμάτων και Κτηματολογίου άμεσα.
23) Επιθυμούμε χρηστή διαχείρηση του Πλόυτου και ισοσκελισμό της ατομικής συνεισφοράς με βάση το Κέρδος και όχι το ελάχιστο εισόδημα.
24) Στα πλαίσια της διαφαινόμενης δημιουργίας Πληροφοριακών Μονοπωλίων ΄κατόπιν της απαιτήσεως των G8 απαιτούμε την Δημιουργία Εθνικού Φορέα για εξασφάλιση της ακώλυτης ροής της Πληροφορίας στο σύνολο της Ελληνική Επικράτειας, με το λιγότερο δυνατό κόστος πρόσβασης από τον Έλληνα πολίτη.
25) Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου από μια νέα μορφή διακυβέρνησης που εγγυάται το συμφέρον όλων των Ελλήνων,

Επιγραμματικά αυτά είναι κάποια από τα θέματα τα οποία οφείλουμε σαν εκφραστές των Ελλήνων, Αγανακτισμένων και μή, να τα επιλύσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις θέσεις μας άμεσα.
Γι αυτά βγαίνουμε στους δρόμους. Αυτή είναι η Ιδεολογία μας, Η Ιδεολογία των Νεοαθλίων. Η ιδεολογία του δόγματος, "πρόβλημα-επίλυση". Η ιδεολογία δεν είναι κάτι στείρο και φυσικά αυτά τα προβλήματα δεν επιλύονται μέσα από τους τρόπους και τα θεσμούς που τα δημιούργησαν και τα γιγάντωσαν.
Ακομμάτιστα ναι. Είναι τα προβλήματα του συνόλου. Όχι ιδεοληπτικά προβλήματα των αστικών εννοιολογικών καταλοίπων της Βιομηχανικής Επανάστασης. Οι ιδεολογίες του παρελθόντος ανήκουν στο παρελθόν. Η εξελιγμένη Δημοκρατία του Διαδικτύου είναι το μέλλον. Γύρω από την Διαδικτυοκρατία προσδοκούμε να δημιουργηθούν οι ιδεολογίες της Επανάστασης του Πληροφοριακού Κεφαλαίου. Του Κεφαλαίου που δημιουργεί χρήματα και Χρέη μέσα απο Εντολές σε Υπολογιστές.
Μέχρι κάποιοι να αξιολογήσουν τα παραπάνω, οι Αγανακτισμένοι θα αποτελούν απλά, όχλο. Μετά όμως, θα αποτελούν Κοινωνική Επανάσταση. Μια Επανάσταση που θα αρχίσει να ολοκληρώνει τον Εννοιολογικό της Πυρήνα από την Χωρα που γέννησε τη Δημοκρατία.

Από την Ελλάδα μας. Όχι από την Ελλάδα σας.

Οχι άλλο κάρβουνο...

Η Ελλαδα ανηκει στους Ελληνες.
Οι Ελληνες ανηκουν στους πολιτικους τους.
Οι πολιτικοι τους ανηκουν στην Δυση.
Η Δυση ανηκει στο Κεφαλαιο.
Το κεφαλαιο ανηκει στους καπιταλιστες.
Οι καπιταλιστες ανηκουν στις τραπεζες.
Οι τραπεζες ανηκουν σε...καποιους.
Οι καποιοι ειναι homo sapiens.
Οι Sapiens ανηκουν στα θηλαστικα.
Τα θηλαστικα ανηκουν στο ζωικο βασιλειο.
Το ζωικο βασιλειο ανηκει στη φυση.
Η φυση ανηκει στη Γη.
Η Γη ανηκει στο Ηλιακο συστημα.
Το Ηλιακο συστημα ανηκει στο Γαλαξια.
Ο Γαλαξιας ανηκει σε ενα σμηνος Γαλαξιων.
Τα παντα ανηκουν στο συμπαν.

Η Ελλαδα ανηκει στους Ελληνες. Οι Ελληνες ανηκουν σε αλλους. Μα πιο πολυ ανηκουν στην βλακεια τους. Η βλακεια εχει ορια. Διακριτα.
Η Ελλαδα ανηκει στους Ελληνες. Η Ελλαδα ανηκει στους επενδυτες. Οι επενδυτες δεν ειναι Ελληνες. Ειναι ομως εξισου βλακες.
Η Ελλαδα ανηκει στους πολιτικους αντιπροσωπους της. Οι οποιοι ανηκουν σε λομπυ πολυεθνικων.
Η Ελλαδα ανηκει στους Ελληνες, για αυτο εχει τετοια χαλια. Γιατι οι Ελληνες ζουν νομιζοντας πως ειναι κατι εξαιρετικο. Γι αυτο στιβαζονται 8 σε εναν θαλαμο των 3 οταν αρρωσταινουν. Γι αυτο στιβαζονται σαν τα ζωα σε ουρες οταν θυμουνται πως εχουν υποχρεωσεις απεναντι στην Ελλαδα. Γι αυτο στα σχολεια τους περιμενουν το διαλλειμα.

Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.
Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.
Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.
Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.
Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.
Ειμαι Ελληνας, ειμαι ζωο.

Φτανει ομως. Το καταλαβαμε. Ειμαι Ελληνας =Ειμαι ζωο.

Και τα ζωα ανηκουν στη Φυση.Οχι στη Δυση.
Ειμαι Ελληνας ,ειμαι ζωο. Η επαναληψη ειναι η μητερα της μαθησης.

Ας μιλησουμε σαν ζωα μεταξυ μας. Σε μια αλλη γλωσσα. Στη γλωσσα των ζωων. Μην ξεχνιομαστε. Για κατι ασημαντο...
Η χωρα χρωσταει.
Χρωσταει πολλα.
Και γι αυτο φταις εσυ ζωο.
Γιατι ΕΣΥ δεν πληρωνες τους φορους σου.
Γιατι εσυ τα εφαγες.
Γιατι εσυ ηθελες τη θεση.
Γιατι εσυ με αναγκασες να σε διορισω.
Γιατι εσυ ζουσες σαν Ελβετος.
Οχι εγω.
Εσυ.
Οχι εσυ.
Εγω.
Γι αυτο και εσυ θα υποστεις περικοπες. Απολυσεις. Φτωχεια.
Εγω θα ενισχυσω τις τραπεζες.
Για να σου ξαναδωσουν.
Για να στα ξαναπαρουν.
Για να φταις ακομα περισσοτερο.
Γι αυτο μετα θα πληρωσεις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.
Γι αυτο μετα θα ξαναενισχυσω τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Γι αυτο μετα θα πληρωσεις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Γι αυτο μετα θα ξαναενισχυσω τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Γι αυτο μετα θα πληρωσεις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.
Γι αυτο μετα θα ΞΑΝΑΕΝΙΣΧΥΣΩ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Εχει πλακα τελικα... Χαχαχα. Ποσο ανοητοι... Ψιτ Ελληνα κοροιδαρα.
"Ψηφισε με"
" Εγω δεν ειμαι σαν τον προηγουμενο"
" Εγω δεν ειμαι σαν τον επομενο"
" Εγω ειμαι ο προηγουμενος"
" Εγω θα ειμαι ο επομενος"
Να τα ξαναλεμε;
Δεν σου ζηταω να με ψηφισεις ΖΩΟ.
Το απαιτω. Δεν εχεις αποψη. Εισαι δουλος.
Και αν εχεις αντιρρηση...
ΘΑ ΞΑΝΑΕΝΙΣΧΥΣΩ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Δες ειδησεις να ενημερωθεις.
ΘΑ ΞΑΝΑΕΝΙΣΧΥΣΩ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.


Ξυπνησα μεσα σε ενα κακο ονειρο.Ειδα πολλους ανοητους διπλα μου.Ειδα μια χωρα να καιγεται.Ξερω πως ειναι ονειρο.Ελπιζω.Ελπιζω ο κοσμος να μπορει να σκεφτει,να αποφασιζει σαν σκεπτομενο και οχι σαν ον. Θυμησου να ψηφισεις ξανα τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Θυμησου το. Ειναι κομβικο να ψηφισεις τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ.Τωρα ειναι μονοδρομος να το κανεις.

Οχι αλλο καρβουνο. Οχι αλλο καρβουνο.
Βουλιαζουμε...

Η Φιλοσοφική βάση της Ιδεολογίας

- Ο Κομμουνισμος αρκειται στην εφαρμογη της εξουσιας μεσω του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
(θελει να αλλαξει τον κοσμο, απλα αρκειται σε αυτο).
- Ο Φασισμος αρκειται στην εφαρμογη μιας ΛΟΓΙΚΗΣ που δεν πηγαζει απο το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
(αρνησίας της διαδικασιας δημιουργιας της ΛΟΓΙΚΗΣ μεσω του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ)
- Ο Κοινοβουλευτικος Καπιταλισμος αρκειται στην εξαργυρωση της ΛΟΓΙΚΗΣ του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
(μπορει να αλλαξει τον κοσμο, αλλα δεν ενδιαφερεται γιατι δεν ειναι επικερδες)
- Η Δημοκρατια μετουσιωνει το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ σε ΛΟΓΙΚΗ.
(Θελει να αλλαξει τον κοσμο και εχει και τον τροπο να τον αλλαξει).

(Κειμενο με αφορμη της ραδιοφωνικης συνεντευξης του Φιλοσοφου κ.Ραμφου στον κ. Θ.Λάλα)


 Η αιτια της Οικονομικης κρισης δεν ειναι η κακη Οικονομικη Πολιτικη. Ειναι το αποτελεσμα της ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Της λανθασμενης αφομοιωσης δηλαδη απο τη Γενια του Πολυτεχνειου,του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ (της διαθεσης για ενα καλυτερο κοσμο στην προκειμενη περιπτωση) σαν ΛΟΓΙΚΗ (το πως θα φτιαξουμε δηλαδη τον κοσμο καλυτερο).
 Η Φιλοσοφια πρεπει να προηγειται της εποχης , ωστε η σκεψη να μπορει να μετουσιωνει αυτοματα το συναισθημα σε κατι το Δημιουργικα κριτικο. Αλλιως, η εμμονη στην ατελεια ,οπως την εχουμε αφομοιωσει μεσω του Προπατορικου Αμαρτηματος, οδηγει σε ανομικο αγχος. Και συνεπως σε διαφθορα. Γιατι η αποδοχη της ατελειας ειναι πολυ πιο οικεια σε εκεινους που παραμενουν στο συναισθημα.
 Η κοινή αίσθηση είναι πως οι Φιλόσοφοι έχουν παψει να επεμβαινουν και να παρεμβαινουν στο συγχρονο Πολιτικο σκηνικο, στη συγχρονη Πολιτικη ΣΚΕΨΗ. Και ειναι μαλιστα τοσο εντονη αυτη η αισθηση που αρκετες φορες , δημοσια κιολας μεσω της Τηλεορασεως, των Ραδιοφωνων αλλα και σε λιγοτερο βαθμο μεσω του διαδικτυου και των εφημεριδων, υπαρχουν νουθεσιες απεναντι στην "σταση" αυτη των Φιλοσοφων απο τους ψευδοδιανοουμενους εκφραστες της Τεχνης και της Ενημερωσης.
Το θεμα ειναι, πως οι φιλοσοφοι μιλανε και σημερα. Ομως.....
 Τη φωνη της Λογικης (αυτα που λενε δηλαδη) την καλυπτει ο "θορυβος" του "ευκολου συναισθηματος" οπως εκεινο διανεμεται σε αφθονια μεσα απο την...ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και την διαχυση του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ και της ΕΜΠΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ  στο εξελιγμενο κουτι της Πανδωρας. Παραδειγμα οσων αναφερω: αν υπαρχει στο τηλεοπτικο προγραμμα μια εκπομπη που ειναι καλεσμενος ενας Φιλοσοφος σε ενα καναλι, ο οποιος αναλυει το τί και γιατι ειμαστε ετσι σαν κοινωνια , και τι πρεπει να κανουμε για να γινουμε καλυτεροι σαν πολιτες και να αποκτησουμε εναν ορθο τροπο σκεψης, και στα αλλα καναλια η prime time "απαντηση" ειναι: Μια καλσκηνοθετημενη σειρα, ενας αγωνα ποδοσφαιρου, μια Χολυγουντιανη υπερπαραγωγη και μια ελαφρων ηθων ρομαντικη κομεντί, τοτε η θεαματικοτητα αποδεικνυει ποσοι πραγματικα ενδιαφερονται για το τι συμβαινει. Και κατα ποσο ενδιαφερονται να αλλαξουν αυτο που διαδραματιζεται στον κοινωνικο ιστο. Η θεαματικοτητα δηλαδη ειναι ο αληθινος εκφραστης των ανθρωπων που εχουν ΛΟΓΙΚΗ εναντι των ανθρωπων που επενδυουν στο "ΕΥΚΟΛΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ".. Εκεινων δηλαδη που αποδεχονται την αδυναμια τους να κανουν κατι για να αλλαξουν την κοινωνια και να απαλλαγουν απο την διαφθορα της και αρεσκονται απλα στο να φωνασκούν απο τον καναπε τους για τα λαμογια που τους βασανιζουν. Αυτοι ειναι οι ανθρωποι που "μαζι τα εφαγαν". Τα ΣΚΑΤΑ του συστηματος. Οχι το χρημα του. Γιατι απλα, δεν εκατσαν ποτε στη ζωη τους να ασχοληθουν με το τί πραγματικα συμβαινει γυρω τους. Γιατι αντι να κατσουν να ακουσουν 3 και 4 και 5 φορες τί προσπαθει να τους πει ο εκαστοτε Ραμφος, εκεινοι επενδυουν στο συναισθημα (αυτο που αποκομιζουν δηλαδη απο μια εκπομπη πρκειμενου να δια/σκεδασουν τον ελευθερο χρονο τους) και απλά "ραμφίζουν" με σχολια το "Μεταλλικο Αεριωθούμενο" του συστηματος Εξουσιας, δίνοντας του παράλληλα τα καύσιμα λειτουργιας του μέσω των Εκλογικων αναμετρησεων και της ψήφου τους.
 Το χειροτερο ολων ομως, που συντεινει στη διαιωνιση αυτης της διαδικασιας της αποχαυνωσης και της νοητικης ενδειας ειναιοι ταμπελες που εχουμε μαθει να βαζουμε στον τροπο γραφης των κειμενων. " Α το παλιοκομμουνι!!!", "Α τον παλιοφασιστα!", "Α τον πρασινοφρουρο","Α τον Βρωμοδεξιο!". Κι αυτο γινεται για εναν απλο λογο. Για να μην κουρασουμε το μυαλουδακι μας και να κατσουμε να δουμε κ να καταλαβουμε τι γραφει ο καθενας. Μην το κουρασουμε το πολυτιμο μας... Αφου μας εχουν "μαθει" τι ειναι ο καθενας. Αυτοι που επιθυμουν την απαιδεψιά και την αγνοια. Αυτοι που ξερουν ποσο αξιζει το μυαλουδακι μας. Αλλα το θελουν να παραμενει μυαλουδακι.
 Παραφράζοντας τον Μεγαλο Βιλχεμ Ραιχ , θα πω το εξης:
Αν δεν μπορεις να ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, αντι να ΑΚΟΥΣ, αντι να "ΒΛΕΠΕΙΣ" τουλαχιστον...
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ.
Αλλιως, συντομα κιολας, θα σε..."διαβασουν".Πολιτικα, Εργασιακα, Οικονομικα και Φυσικα.Διοτι τελικα, επειδη ολα ξεκινουν σαν αρχετυπα νοητικα της Επιθυμιας (ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ) ολα διορθωνονται.
Αρκει να θελουμε να τα διορθωνουμε αντι να διορθωνουμε τα θελω μας.

Το διαφορετικό DNA της Εξουσίας...

Εδώ και ημέρες προσπαθώ να κατανοήσω, για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η εμμονή, η «χοντρή» εμμονή («obese» obsession)  του δευτέρου τη τάξει Κυβερνητικού στελέχους για την Εθνεγερσία (National Revolution) του 1821. Αναρωτιέμαι αν, είναι τόσο ενοχλητική η λέξη Εθνεγερσία. Όχι Επανάσταση (Revolution). Εθνεγερσία! Αν είναι τόσο ενοχλητική σαν σκέψη, η επιθυμία ενός Λαού (Commonalty) να αποκτήσει την Ανεξαρτησία (independence) του. Πιθανώς και να είναι. Ειδικά αν είσαι σε αυτούς που πρόκειται να υποστούν την ανατροπή (subversion)…

  Ας υποθέσουμε λοιπόν πως κάποιοι Αγράμματοι (Ιlliterate) Οπλαρχηγοί ήταν εκείνοι που πραγματοποίησαν την Επανάσταση του 1821. Ας υποθέσουμε επίσης, πως αυτή η Εθνεγερσία, έγινε για ιδιοτελείς σκοπούς, προκειμένου οι Οπλαρχηγοί να αποδώσουν στις Φατρίες τους μια καθημερινότητα διαφορετική. Ας υποθέσουμε πως όλα ήταν «καλά» για όσο χρονικό διάστημα βρισκόταν ο Λαός υπό Οθωμανική Κατοχή και απλά αυτό το μάτσο αγραμμάτων επιχείρησε να την κάνει λίγο πιο…διαφορετική. Έτσι για αλλαγή. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γνωρίζει ένας άξεστος και αμόρφωτος ποιο είναι το σωστό και το καλό για τον τόπο τούτο;

 Και μετά έρχονται οι δηλώσεις στη Βουλή των Ελλήνων, του πρώτου τη τάξει στελέχους της Κυβέρνησης, περί … «γονιδιακής» διαφορετικότητας (DNA) και ενός –ακήρυχτου προφανώς- Πολέμου που λαμβάνει χώρα.

  Κύριοι (Lords), σοβαρευτείτε! Η μόνη σειρήνα που έχει ακούσει αυτός ο Λαός τελευταία, μέσα από την φυτεμένη εικονική πραγματικότητα που ζει στο σπίτι του, ακόμα και ο τελευταίος εργάτης (που πιθανότατα πλέον να είναι άνεργος), την «πραγματικότητα»  της τηλεοράσεως (Television) , είναι η σειρήνα του Μεγάλου Αδερφού ( Big Brother).

 Έχουμε πόλεμο; Πότε ξεκίνησε; Ποιον πολεμάμε; Έχουμε νεκρούς; Πως εξελίσσεται το μέτωπο; Γιατί δεν έχουμε επιστράτευση; Για δεν μας ενημερώνουν τα Κανάλια; Είπαμε «ΌΧΙ» ξανά;…

 Κύριοι…σε τι ακριβώς είσαστε κύριοι; Ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο της κυριαρχίας σας; Ή έστω, ποιο είναι το υπο-κείμενο αυτής; Νομίζω πως, έχω αρχίσει να τα μπλέκω, να…συγχύζομαι δηλαδή. Όπως λέει και ο Λαός: «αχταρμάς». Συγνώμη: Aktarma! Στα πλαίσια της νέας φάσης στα Ελληνοτουρκικά, να μην παραλείψουμε να χρησιμοποιήσουμε την αυθεντική λέξη με το μετακεμαλικό εξευρωπαϊσμένο τρόπο γραφής βεβαίως. Να υποθέσουμε πως αποτελεί ένα ακόμα δείγμα της βαθύτατης φιλίας που συνδέει τους δύο Λαούς η χρησιμοποίηση γλωσσικών αντιδάνειων. Αυτή ακριβώς τη βαθύτατη φιλία που ορισμένοι αγράμματοι Αρματωλοί και Κλέφτες φρόντισαν να καταλύσουν.

 Για ένα λεπτό όμως. Κάποια πράγματα μοιάζουν να μην ακούγονται και τόσο όμορφα στα αυτιά μας. Συγνώμη: Στα αυτιά σας. Εσείς άλλωστε «ακούτε» καλύτερα από εμάς. Είπαμε, είναι θέμα « DNA».. Και από όσα γνωρίζω, η καλή «ακοή» είναι υπευθυνότητα του αρχαιοεγκεφάλου. Το να «ακούς» πολύ καλά είναι …προνόμιο το οποίο το νοητικό εργαλείο έχει καλά κρυμμένο στη δομή του. Ουσιαστικά «θαμμένο» θα λέγαμε. Ειδικά από τότε που η Εξέλιξη (Evolution) μας οδήγησε στη Σκέψη.

 Αρματωλοί και Κλέφτες; Από όσο γνωρίζουμε, οι Αρματωλοί μαχόντουσαν τους Κλέφτες. Οι Αρματωλοί ήταν οι …υπεύθυνοι για να προστατεύουν την Αυλή του Σουλτάνου από τους Κλέφτες που λυμαίνονταν τον Ελλαδικό χώρο. Τουλάχιστον μέχρι το 1684 μ.Χ.. Αν και τα πρώτα δείγματα ανυπακοής, η επανάσταση του Θεωδοράκη Μπούα είχε έρθει έναν αιώνα νωρίτερα. Σταδιακά, βλέπετε, υπήρξε σύγκλιση «απόψεων» μεταξύ Αρματωλών και…Κλεφτών. Για αυτό το λόγο , τους πλησίασε και η Τσαρική Ρωσία (προκειμένου να δημιουργεί ανασφάλεια στην Αυλή) αλλά και ο φιλόδοξος Αλή Πασάς προκειμένου να ρίξει τον Σουλτάνο από την εξουσία.

 Δυστυχώς, αδυνατούσα να κατανοήσω, ποιος αμόρφωτος θα επιθυμούσε μια τέτοια Επανάσταση…Οι Ενετοί; Η Τσαρίνα Αικατερίνη; Ο Αλή Πασάς; Κάτι φαίνεται πως μου διαφεύγει. Θέμα DNA βλέπετε…Τελικά, όμως κατάφερα να βρω μια άκρη. Την Επανάσταση την έκαναν εκείνοι που σκότωσαν τον Καποδίστρια (Capodestra)! Όχι εκείνοι που μας εξασφάλισαν τα Δάνεια του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Όχι εκείνοι που άνοιξαν τον δρόμο στη Βασιλεία. Οι Αρματωλοί την έκαναν! Ή μήπως οι…Κλέφτες; Πάλι περιέπεσα σε σύγχυση! Τόσο μεγάλη μάλιστα που είμαι έτοιμος να παραδεχτώ πως την Εθνεγερσία την πραγματοποίησε η αργή «ωρίμανση» της Ιδέας μέσα από την ιδιωτική διδασκαλία ενός Κρυφού Σχολειού! Άλλωστε, διαχρονικά, η Παιδεία πρέπει να αναπτύσσεται Κρυφά. Ενώ τα « ώριμα» έργα του Κυρίου πρέπει να τα βλέπει η Πλάση! Και θα το δεχόμουν, αν δεν πίστευα πως ο Θεός δεν είναι Εργολάβος. Ότι δηλαδή, ο Θεός δεν χρειάζεται «εργαλεία» και «γραφειοκρατία»για να … «ωριμάσουν»τα έργα του. Εν τούτοις, είναι γνωστό ποιοι παλιοί καλοί μας φίλοι έχουν αυτή την αντίληψη περί Δημιουργίας…

 Δυστυχώς όμως, σε όλα αυτά διακρίνω έναν ατέρμονα νοητικό αναγραμματισμό. Έναν αναγραμματισμό των σύνθετων λέξεων. Μία «δυσλεξική» προσέγγιση προϊόν λαθεμένης «μετάφρασης» τόσο της Ιστορικής Καταγραφής, όσο και της Νοητικής Καταγραφής. Είπαμε είναι θέμα DNA. Είναι θέμα Νεοεγκεφάλου…

 Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ανάποδα, ακολουθώντας τη φορά του Βέλους του Χρόνου, να αναλύσουμε και να σατιρίσουμε αυτή τη «χαμένη στη Μετάφραση» δυσλεξική προσέγγιση. Την προσέγγιση της νοητικής αφαίρεσης.

 Αν,

Οι Ενετοί, οι Τσάροι, οι αντιδρώντες Οθωμανοί, οι Τραπεζίτες και οι λοιπές Μεγάλες Δυνάμεις των αρχών του 19^ου αιώνα, εξυπηρέτησαν τα Συμφέροντα αμόρφωτων, ανεκπαίδευτων αγροίκων, των Αρματωλών επιστατών τους και των Κλεφτών του Ελλαδικού χώρου

 Αν

Οι Διεθνείς Επιστάτες της Επανάστασης δολοφόνησαν τον Capo Destra ( και όχι τον Capo Sinistra) προκειμένου να χαρίσουν την Εθνική Κυριαρχία και Οικονομική Ανεξαρτησία στους Έλληνες ραγιάδες, σαν ελάχιστη υποχρέωση της Πεφωτισμένης Δεσποτείας, χωρίς ανιδιοτέλεια, χωρίς σκέψη για το δικό τους Κέρδος και συμφέρον, εξαιτίας της γεωπολιτικής σημασίας της Ελλάδας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία

 Αν

 η «αυθεντική» Εξέλιξη ( ®- Evolution) δεν έχει χώρο για Επανάσταση (Revolution)

 Αν

 Για το γονιδίωμα (DNA) δεν είναι απαραίτητη διαδικασία η Μετάφραση,

 Αν

 Είπαμε «ΝΑΙ» στο Μνημόνιο του 21^ου αιώνα για να μην υποφέρουμε τον Οικονομικό ζυγό,

 Αν

 Οι «ασθενικοί» πολιτικά ( ill-literate) Εθνοσωτήρες μας πιστεύουν πως η ευνομούμενη  και ανεξάρτητη (independence) Κοινωνία πρέπει να είναι In Dependence (υπό κυριαρχία)

 Αν

 Όλα αυτά που ξεστομίζουν δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τις καταγραφές και τους αναγραμματισμούς ενός “δυσλεξικού” και ενός “obese sion” , τότε Έλληνες, ναι:

 Ο αμόρφωτος, αγράμματος, οπλαρχηγός Μακρυγιάννης είχε άδικο! Έπρεπε να είχε πει:

 « Αυτά έπρεπε να μην ξεπουληθούν για 10000 τάλαρα! Και 5000 μια χαρά θα ήταν. Ήμαστε ή δεν ήμαστε ένα μεγάλο Real e-State;».

 Διότι, μπορεί να μην είμαι σίγουρος στο κατά πόσο διαφορετικό είναι το DNA μας. Το IQ μας πάντως διαφέρει σίγουρα! Βλέπετε, κύριοι της Πολιτικής Σκηνής, το μεγαλείο και τα τερτίπια των μεταλλάξεων δεν συγκρίνονται με καμία Κοινωνική Ευγονική…

Η πορεία του Ελληνικού χρέους την τελευταία 30ετία

 ΟΡΙΣΜΟΙ

Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν είναι το εισόδημα που αποκτούν όλοι οι πολίτες ενός κράτους ανεξαρτήτως αν οι ίδιοι βρίσκονται εντός ή εκτός της χώρας. Ισούται με το Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν συν το εισόδημα των πολιτών που ζουν εκτός της χώρας μείον του εισοδήματος που δημιουργείται από αλλοδαπούς εντός της χώρας

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ή ΑΕΠ (αγγλ. Gross Domestic Product - GDP) είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Με άλλα λόγια είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που παράχθηκαν εντός μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους, ακόμα και αν μέρος αυτού παράχθηκε από παραγωγικές μονάδες που ανήκουν σε κατοίκους του εξωτερικού.
. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν εκφράζεται μαθηματικά ως εξής:

GDP = C + I + G + NX

όπου : (C) κατανάλωση, (Ι) επένδυση, (G) δημόσιες δαπάνες για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών και (ΝΧ) καθαρές εξαγωγές
Αποπληθωριστής του ΑΕΠ ή Δείκτης Τιμών του ΑΕΠ : αριθμοδείκτης που μετρά τις μεταβολές όλων των τιμών των αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε μια οικονομία, δηλαδή του ΑΕΠ. Ισούται με το λόγο του ονομαστικού ΑΕΠ στο έτος βάσης προς το ονομαστικό ΑΕΠ στο έτος που έχει επιλεγεί ως βάση επί εκατό.
Δημόσιο Xρέος είναι το σύνολο της οφειλής σε χρηματικές μονάδες του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Υπό την έννοια ευρύτερος δημόσιος τομέας συμπεριλαμβάνονται όλα τα επίπεδα δημόσιας διοίκησης: κυβέρνηση, νομαρχία , δήμος κλπ.. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται από έτος σε έτος κατά το πόσο που ο ετήσιος κρατικός προϋπολογισμός παρουσιάζει έλλειμμα, ή αντιστρόφως μειώνεται κατά το ποσό που παρουσιάζει πλεόνασμα.
Καθώς η εκάστοτε κυβέρνηση αντλεί τα έσοδά της από το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών του κράτους, δηλαδή των φορολογούμενων, το δημόσιο χρέος έμμεσα είναι χρέος των φορολογούμενων. Το δημόσιο χρέος διακρίνεται σε εσωτερικό χρεός, δηλαδή από πιστωτές που βρίσκονται εντός της συγκεκριμένης χώρας, και σε εξωτερικό χρέος, δηλαδή από πιστωτές που εδρεύουν στο εξωτερικό.Οι κυβερνήσεις δανείζονται κυρίως εκδίδοντας και πουλώντας ομόλογα ή άλλα αξιόγραφα
Ανεργία είναι η κατάσταση ενός ατόμου, που, ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία.
Το εργατικό δυναμικό αποτελείται από όσους έχουν εργασία (απασχολούμενοι) και εκείνους που δεν απασχολούνται (άνεργοι) αλλά έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν και είναι διαθέσιμοι να εργασθούν.Το μη-εργατικό δυναμικό είναι το μέρος του ενήλικου πληθυσμού που ασχολείται με τα οικιακά, είναι συνταξιούχοι, ασθενούν σοβαρά ώστε απέχουν από την εργασία, ή δεν ψάχνουν για εργασία.Το ποσοστό ανεργίας είναι ο αριθμός των ανέργων διαιρούμενος με το σύνολο του εργατικού δυναμικού.

Κατά κεφαλήν εισόδημα (Ελλάδα 2009): 19100 euros/άτομο.


*

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980: Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Tου Iωαννη Δ. Kαμαρα
H διόγκωση του δημόσιου χρέους ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980, επί «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης και υπήρξε ραγδαία. Aπό 28,6% του AEΠ (σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης) το έτος 1980 (από τα χαμηλότερα τότε μεταξύ των χωρών-μελών της μετέπειτα E.E.-15 και 10 εκατ. μονάδες χαμηλότερο από τον μέσο όρο των χωρών αυτών) ανήλθε σε 54,7% του AEΠ το 1985. Δηλαδή, σε πέντε μόλις χρόνια, σχεδόν διπλασιάστηκε.
Mετά τη ραγδαία αυτή άνοδο και αφού οι δυσμενείς επιπτώσεις από την υπερχρέωση της χώρας είχαν αρχίσει να γίνονται ορατές (ενδεικτικά: η δαπάνη για πληρωμή τόκων από 2,0% του AEΠ το 1980 είχε ανέλθει στο 4,9% το 1985), η τότε κυβέρνηση αντελήφθη το πρόβλημα που είχε δημιουργήσει, αλλά δεν το ομολόγησε. Περίμενε πρώτα να κερδίσει τις εκλογές του 1985 και αμέσως μετά αποφάσισε να ασκήσει περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο ξέφρενος ρυθμός διόγκωσης του δημόσιου χρέους, κατά την επόμενη τετραετία. Eν συνεχεία όμως, λόγω των εκλογών του 1989, η περιοριστική πολιτική ανεστάλη (γνωστό το «Tσοβόλα δώσ' τα όλα») και το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στο 80,7% του AEΠ το έτος 1990. (Aν και, όπως απεδείχθη αργότερα, το ποσοστό αυτό ήταν πλασματικό.)
Aπό τις πιο πάνω εξελίξεις γίνεται φανερό ότι ο εφιάλτης του δημόσιου χρέους, που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να ταλανίζει την ελληνική οικονομία, έχει τις ρίζες του στην οικονομική πολιτική που ασκήθηκε στη δεκαετία του 1980. H οποία, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί, υπήρξε η πιο καταστρεπτική για την ελληνική οικονομία κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Ποια όμως ήταν η οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε τότε και ποιοι ήταν οι στόχοι της;
Oσοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις εκείνη την εποχή θυμούνται ότι ένα από τα επικοινωνιακά συνθήματα της τότε κυβέρνησης ήταν: «η αναθέρμανση της οικονομίας». Tην οποία «αναθέρμανση» (αναζωογόνηση της εγχώριας παραγωγής μετά τις δύο πετρελαϊκές κρίσεις που είχαν προηγηθεί) ορισμένοι αδαείς περί τα οικονομικά αξιωματούχοι της περιόδου εκείνης φαντάστηκαν ότι θα επετύγχαναν μέσω τεχνητής αύξησης της ζήτησης (παρερμηνεύοντας προφανώς τη θεωρία του Keynes), με γενναίες εισοδηματικές ενισχύσεις (προερχόμενες από δανεισμό) προς επιλεγμένες ομάδες πολιτών, τους καλουμένους γενικώς και αορίστως «μη προνομιούχους». Eνα σύνθημα χωρίς σαφές κοινωνικό περιεχόμενο, αλλά με ευρέος φάσματος πελατειακή σκοπιμότητα.
H εισοδηματική αυή πολιτική είχε ως συνέπεια την ισοπέδωση της κλίμακας αμοιβής εργασίας (μεταξύ υψηλόβαθμων και χαμηλόβαθμων, ικανών και ανίκανων, εργατικών και ακαμάτηδων) και τον ευτελισμό των εννοιών «έφεση προς εργασία» και «παραγωγικότητα της εργασίας». Tαυτόχρονα , έγινε ό,τι ήταν δυνατόν για να υποβαθμισθεί ο ρόλος της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, ενώ αυξήθηκε υπέρμετρα ο αριθμός (και η κομματική επιρροή) των κρατικοδίαιτων εργαζομένων. Eτσι, με την πολιτική αυτή επόμενο ήταν να εξαρθρωθεί η παραγωγική δομή της χώρας. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια της δεκαετίας αυτής η παραγωγικότητα της εργασίας στην Eλλάδα μειώθηκε κατά 5,5% (έναντι αύξησης 20,1% στην E.E.-15), το πραγματικό AEΠ αυξήθηκε μόλις κατά 6,8% (έναντι αύξησης 26,5% στην E.E.-15), η ανεργία διογκώθηκε από 2,7% το 1980 σε 7,0% το 1990 (από 5,8% σε 7,8% αντιστοίχως στην E.E.-15), η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, παρά τις αλλεπάλληλες υποτιμήσεις της δραχμής, κατέρρευσε και το έλλειμμα του Iσοζυγίου Πληρωμών παρουσίασε πρωτοφανή διεύρυνση. (Για περισσότερα στοιχεία, βλ. ΥΠΕΘΟ Δ/νση Μακροοικονομικής Ανάλυσης «Η ελληνική οικονομία 1960-1997», Αθήνα 1998.)

1990-1993: η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης

Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 είχε πλέον καταστεί απόλυτα σαφές ότι το δημόσιο χρέος αποτελούσε μεγίστη απειλή για την οικονομία της χώρας και, ιδία, για το οικονομικό μέλλον της νέας γενεάς Ελλήνων πολιτών που θα εκαλούντο να το αποπληρώσουν. Συνεπώς, κάθε κυβέρνηση είχε υπέρτατο καθήκον να λάβει δραστικά μέτρα κατά της απειλής αυτής. Το έργο αυτό ανέλαβε να φέρει εις πέρας η κυβέρνηση της Ν.Δ. (Απρίλιος 1990 - Οκτώβριος 1993) παρά το υψηλό πολιτικό κόστος και τις βίαιες αντιδράσεις του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού. Η σχετική προσπάθεια απέδωσε τα μέγιστα, αλλά τα αποτελέσματα, για τους λόγους που αναφέρονται κατωτέρω, καθυστέρησαν να εμφανιστούν.
Η πρόοδος που σημειώθηκε στο χρονικό αυτό διάστημα υπήρξε εντυπωσιακή, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις δύο βασικών δημοσιονομικών μεγεθών: πρώτον, από την αναστροφή του πρωτογενούς αποτελέσματος του ΓΚΠ (καθαρά έσοδα μείον δαπάνες πλην τόκων) από έλλειμμα σε πλεόνασμα (αρχής γενομένης από το έτος 1992) και, δεύτερον, από τον σταδιακό περιορισμό της αυξητικής επίδρασης και, εν συνεχεία (από το 1994 και μετά), τη μεταστροφή του αποτελέσματος ενδοκυβερνητικών συναλλαγών (ΟΤΑ, ΟΚΑ, λοιπά ΝΠΔΔ) σε παράγοντα μειωτικό για το Δ.Χ. (βλ. πίν. 1, στήλη 5). Θα πρέπει δε να αναφερθεί ότι η σωτήρια για τη μετέπειτα πορεία του Δ.Χ. μεταστροφή αυτή ήταν αποτέλεσμα τολμηρής κυβερνητικής παρέμβασης στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης με τον Ν. 2084/92 (τον γνωστό ως «νόμο Σιούφα»), προϊόντα του οποίου υπήρξαν οι αργότερα ανακαλυφθείσες «άσπρες τρύπες».
Ωστόσο, οι πιο πάνω ουσιαστικές για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας δημοσιονομικές παρεμβάσεις δεν φάνηκε να ανακόπτουν την περαιτέρω διόγκωση του Δ.Χ. Το οποίο εξακολούθησε να αυξάνεται για να φτάσει στο 111,6% του ΑΕΠ (σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης) το έτος 1993. Ομως, η δυσμενής αυτή βραχυχρόνια εξέλιξη θα πρέπει να αποδοθεί σε δύο πρόσθετους παράγοντες, άσχετους με την ακολουθηθείσα κατά την περίοδο αυτή δημοσιονομική πολιτική: α) στην αυξημένη ετήσια επιβάρυνση για πληρωμή τόκων (από 1,3 τρισ. δρχ. το 1990 σε 2,7 τρισ. δρχ. το 1993) από ήδη συσσωρευμένα χρέη και, κυρίως, β) στη «διόρθωση ημαρτημένων του παρελθόντος» (κάτι ανάλογο με την πρόσφατη δημοσιονομική απογραφή), δηλαδή την ενσωμάτωση σωρείας χρεών τα οποία υπήρχαν αλλά δεν είχαν μέχρι τότε συμπεριληφθεί στο δημόσιο χρέος (όπως, συναλλαγματικές διαφορές της ΤτΕ, οφειλές από καταπτώσεις εγγυήσεων, ελλείμματα ΔΕΚΟ κ.ά.).

1993-2000: η πορεία του δημόσιου χρέους εν όψει ΟΝΕ

Η εμφάνιση του δημόσιου χρέους με το πραγματικό του μέγεθος, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά και τις πιο πάνω αναφερθείσες διορθωτικές παρεμβάσεις (για πρώτη φορά σε επίπεδο υψηλότερο του ΑΕΠ) φαίνεται να αφύπνισε και να ανησύχησε την επανελθούσα (μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 1993) κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η ανησυχία της νέας κυβέρνησης για τους κινδύνους που επρόκειτο να αντιμετωπίσει η χώρα εκφράστηκε από τον τότε πρωθυπουργό (και αυτουργό του δημιουργηθέντος προβλήματος) μέσα από τις παροιμιώδεις ρήσεις του «αν η χώρα δεν κατορθώσει να αφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει τη χώρα» και «δεν πρέπει να καταναλώνουμε περισσότερο από όσο παράγουμε».
Είναι προφανές ότι με τα λόγια αυτά ο τότε πρωθυπουργός και αρχηγός του Κινήματος αναγνώριζε τη δυσχερή θέση στην οποία είχε περιέλθει η ελληνική οικονομία και, ταυτόχρονα, εξέφραζε την απόφαση της κυβέρνησής του να συνεχίσει την πολιτική δημοσιονομικής περισυλλογής, την οποία είχε εγκαινιάσει η απελθούσα κυβέρνηση της N.Δ. Πέραν όμως αυτού, τη συνέχιση της πολιτικής αυτής επέβαλε και η προετοιμασία εισόδου της χώρας στην ONE, ήτοι η επιτακτικη ανάγκη ικανοποίησης των κριτηρίων της Συνθήκης του Mάαστριχτ, μεταξύ των οποίων ήταν και η σταδιακή υποχώρηση του ύψους του δημόσιου χρέους.
Oσον αφορά τώρα την πορεία του δημόσιου χρέους, κατά την περίοδο αυτή παρατηρούνται συνοπτικά τα εξής: Mετά τη μεγάλη άνοδο που παρουσίασε το έτος 1993, για τους λόγους που αναφέρθηκαν ανωτέρω, το δημόσιο χρέος παρέμεινε περίπου σταθερό έως και το έτος 1996, σε ποσοστό 110% του AEΠ, με μικρές αποκλίσεις γύρω από το ποσοστό αυτό. Aρχισε όμως να υποχωρεί από το έτος 1997 (επί «εκσυγχρονιστικής» διακυβέρνησης), για να κατέλθει στο 105,1% του AEΠ το κρίσιμο έτος 1999 (ικανοποιώντας έτσι το σχετικό κριτήριο) και, ακολούθως, στο 102,7% του AEΠ το έτος 2000. (Σημείωση: για το έτος 2000, στον πίκανα εμφανίζεται ποσοστό 106,2% του AEΠ, όπως αυτό προέκυψε μετά τον έλεγχο που διενήργησε η Euro-stat και τις προσαρμογές που επέφερε με βάση τους κανόνες του EuropeaSystem Accounts.)
* O κ. Δ. Kαμάρας είναι πρώην στέλεχος της Διεύθυνσης Oικ. Mελετών της TτE.

O μύθος της «ισχυρής οικονομίας» 2000-2005

Στη διάρκεια της προενταξιακής περιόδου είχε εντόνως προβληθεί ο μύθος της «ισχυρής ελληνικής οικονομίας» και είχαν καλλιεργηθεί προσδοκίες για το επίπεδο ευημερίας του ελληνικού λαού, στην περίπτωση που η Eλλάδα επετύγχανε να γίνει ισότιμο μέλος της E.E. Mύθος και προσδοκίες που διαψεύσθηκαν την επόμενη τετραετία, αφού όμως είχαν συμβάλει αποφασιστικά στην, έστω και οριακή, νίκη του «εκσυγχρονιστικού» κόμματος στις εκλογές 2000.
Kατά τα επόμενα έτη 2000-2004, ο ετήσιος ρυθμός ανόδου του πραγματικού AEΠ κυμάνθηκε γύρω στο 4% και αυτό προβλήθηκε τότε ως επιβεβαίωση των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί κατά την προενταξιακή περίοδο. Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική. O υψηλός ρυθμός ανόδου του πραγματικού AEΠ προήλθε κατά ένα μεγάλο μέρος από τη δραστηριότητα του κατασκευαστικού τομέα (εν όψει και των Oλυμπιακών Aγώνων), ενώ συνολικά ήταν το φυσικό επακόλουθο αυξημένης τελικής ζήτησης βασισμένης σε υπέρμετρο δανεισμό. H οποία ζήτηση, επενεργώντας πολλαπλασιαστικά μέσω της καταναλωτικής δαπάνης, κρατούσε μεν τον ρυθμό ανόδου του AEΠ υψηλό, αλλά, ταυτόχρονα, διηύρυνε το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών (ιδιαίτερα του εμπορικού), αυξάνοντας έτσι το παραγωγικό κενό της οικονομίας και διατηρώντας το ποσοστό της ανεργίας υψηλό.
Ωστόσο, το «αναπτυξιακό» αυτό πρότυπο, δηλαδή της οικονομικής προόδου μέσω άκρατου δανεισμού, δεν αποτυπωνόταν στα δημοσιονομικά μεγέθη. Aντίθετα, η πορεία του δημόσιου χρέους (ώς % του AEΠ) εμφανιζόταν σταθερά πτωτική, με τάσεις μάλιστα να κατέλθει σε ποσοστό χαμηλότερο του 100% του AEΠ. Eπρεπε να παρέμβει ο ελεγκτικός μηχανισμός της Euro-stat και να ακολουθήσει η απογραφή Aλογοσκούφη για να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα που κρυβόταν πίσω από τον μύθο της «ισχυρής οικονομίας».
Δίδονται στοιχεία της πορείας του δημόσιου χρέους (σειρά επικαλυπτόμενων ετών) από το έτος 2000 και εντεύθεν, όπως αυτή κατεγράφη επισήμως από: (α) την «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση, (β) την Euro-stat μετά τις προσαρμογές ESA, και, (γ) τη σημερινή κυβέρνηση μετά τη διενεργεθείσα απογραφή. Aξίζει τώρα, ενδεικτικά για το έτος 2001, να επισημανθούν οι εξής διαφορές: Aπό το ΠAΣOK εκτιμάται ότι το δημόσιο χρέος έχει κατέλθει στο 99,6% του AEΠ, ο έλεγχος της Euro-stat το ανεβάζει στο 106,9% του AEΠ και η απογραφή Aλογοσκούφη το εξακοντίζει στο 114,4% του AEΠ, ήτοι σε ύψος ρεκόρ για ολόκληρη την εικοσιπενταετία 1980-2005. Eπίσης χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του έτους 2004, για το οποίο είχε προϋπολογισθεί ότι θα έπεφτε στο 98,5% του AEΠ και τελικά διαμορφώθηκε στο 109,3%, εντελώς δε συμπτωματικά στο ύψος που βρισκόταν το έτος 1994, όταν το ΠAΣOK είχε επανέλθει στην εξουσία.
Tέλος, το λήγον έτος 2005 εκτιμάται ότι το δημόσιο χρέος έχει πέσει στο 107,9% του AEΠ, αλλά, όπως φαίνεται, θα πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας προτού πάψει να αποτελεί τον μεγάλο εφιάλτη για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και το επίπεδο ευημερίας του ελληνικού λαού.
 

	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009
Έλλειμμα [1] (%ΑΕΠ)	4.1	6.1	5.2	5.6	7.5	5.2	2.9	3.7	7.7	12.7
Χρέος[2] (%ΑΕΠ)	114.0	114.4	110.7	97.9	98.6	100.0	97.1	95.6	99.2	113.4

Θα διπλασιαστούν οι φτωχοί του πλανήτη στα επόμενα 40 χρόνια

Ο αριθμός των πολύ φτωχών χωρών της Γης θα διπλασιαστεί στα σαράντα επόμενα χρόνια καθώς και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε απόλυτη φτώχεια από τη δεκαετία του '80, εξέφρασε την ανησυχία του ο ΟΗΕ.
Στην έκθεσή της του 2010 για τις 49 χώρες του κόσμου που είναι οι λιγότερο ανεπτυγμένες, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη εκτιμά ότι το μοντέλο ανάπτυξης που επικρατεί μέχρι τώρα για τις χώρες αυτές απέτυχε και πρέπει να ανανεωθεί.«Τα παραδοσιακά μοντέλα που εφαρμόστηκαν φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν πολύ καλά», εξήγησε ο γενικός γραμματέας της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη, Σουπασάι Πανιτσπάκντι, σε συνέντευξη Τύπου. Με δεδομένο αυτό, «στη διάρκεια των επόμενων 30-40 χρόνων ο αριθμός των πολύ φτωχών χωρών θα διπλασιαστεί (το 1971 ήταν 25 και σήμερα έφτασαν τις 49) αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι η κατάσταση όλο και θα επιδεινώνεται» πρόσθεσε.Παράλληλα αναφέρεται ότι και οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες εξαιρετικής φτώχειας αυξήθηκαν στα 421 εκατομμύρια έως το 2007.
Εάν οι πολύ φτωχές χώρες δεν καταφέρουν να επιδείξουν μια καλή αντίσταση έναντι της παρούσας κρίσης θα παραμείνουν εξαιρετικά ευάλωτες κυρίως λόγω του ότι εξαρτώνται κατά πολύ από εισαγωγές και κυρίως τροφίμων, επισήμανε ο κ. Πανιτσπάκντι.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης (ΔΑΑ), (Αγγλ. Human Development Index, HDI) αποτελεί μέτρο σύγκρισης του προσδόκιμου ηλικίας, του αλφαβητισμού, της εκπαίδευσης και της ποιότητας ζωής ανά τον κόσμο. Με βάση αυτόν το Δείκτη, γίνεται χαρακτηρισμός μιας χώρας σε υπανάπτυκτη ή αναπτυσσόμενη ή αναπτυγμένη και επίσης για να μετρήσει την επίδραση των οικονομικών πολιτικών στην ποιότητα ζωής.
Ο Δείκτης εφευρέθηκε από τον βραβευμένο με Νόμπελ Amartya Sen, τον Πακιστανό οικονομολόγο Mahbub ul Haq, με βοήθεια από τον Gustav Ranis του πανεπιστημίου Γέιλ και τον Λόρδο Meghnad Desai του "London School of Economics" και χρησιμοποιείται έκτοτε απο τον ΟΗΕ στην ετήσια Αναφορά Ανθρώπινης Ανάπτυξης. Χαρακτηρίστηκε τότε από τον Sen ως "κοινό μέτρο" λόγω των περιορισμών του, αλλά παρόλα αυτά εστιάζει την προσοχή του σε ευρύτερες διαστάσεις ανάπτυξης από το εισόδημα κατά κεφαλήν που εκτόπιζε και είναι ο δρόμος για πολλούς ερευνητές στην ευρύτερη ποικιλία των ποιό λεπτομερών μέτρων που περιλαμβάνονται στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης.
Ο ΔΑΑ μετράει τις φυσιολογικές επιτεύξεις μιας χώρας σε τρεις βασικές διατάξεις της ανθρώπινης ανάπτυξης:

• Μια μεγάλη και υγιή ζωή, όπως χαρακτηρίζεται από το προσδόκιμο επιβίωσης

• Γνώση και μόρφωση, όπως χαρακτηρίζεται από την ενήλικη αλφαβητική αναλογία και τις ενωμένες πρωτογενείς, δευτερογενείς και τριτογενείς συνολικές καταχωρημένες αναλογίες

• Μια ευπρεπή ποιότητα ζωής, όπως χαρακτηρίζεται από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) κατά κεφαλήν και την αγοραστική ισότιμη δύναμη.

Κάθε χρόνο, τα μέλη του ΟΗΕ καταχωρούνται και κατατάσσονται σύμφωνα με αυτές τις διατάξεις. Αυτοί που είναι ψηλά στην λίστα συχνά το διαφημίζουν για να προσελκύσουν ταλαντούχους μετανάστες ή για να αποτρέψουν την μετανάστευση των πολιτών της χώρας.
Ένας εναλλακτικός τρόπος μέτρησης, που εστιάζει στο ποσοστό φτώχειας της κάθε χώρας, είναι ο Δείκτης Ανθρώπινης Φτώχειας

Υπολογιστικά παραδείγματα.
Δείκτης	Μέτρο	Ελάχιστη τιμή	Μέγιστη τιμή	Τύπος
Μακροβιότητα	Προσδόκιμο ζωής στην γέννηση (LE)	25 χρονών	85 χρονών
Μόρφωση	Αλφαβητική αναλογία (LR)	0%	100%
	Συνολικές ενωμένες καταχωρημένες αναλογίες (CGER)	0%	100%
ΑΕΠ	ΑΕΠ κατά κεφαλήν (Ισότιμη αγοραστική δύναμη)(GDPpc)	100 USD	40,000 USD

[Επεξεργασία] Αναφορά του 2007

^{Κύριο άρθρο:Κατάλογος χωρών ανά Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (2006)}
Η αναφορά του 2007 πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία στις 27 Νοεμβρίου 2007. Τα περισσότερα δεδομένα στην αναφορά προέρχονται απο το 2005 ή και πιο πριν, συνεπώς δείχνουν τον ΔΑΑ του 2005. Μερικά μέλη του ΟΗΕ επιλέγουν να μην δώσουν ή δεν μπορούν να δώσουν στατιστικά.
Η αναφορά έδειξε μια μικρή αύξηση στο παγκόσμιο ΔΑΑ σε σύγκριση με την αναφορά του 2006.
Ένας δείκτης κάτω από το 0.5 δείχνει "μικρή ανάπτυξη". Όλες οι 22 χώρες σε αυτή την κατηγορία ανήκουν στην ήπειρο της Αφρικής.
Ένας δείκτης από 0.8 και πάνω δείχνει "μεγάλη ανάπτυξη". Αυτό περιλαμβάνει όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, όπως αυτές στην Βόρεια Αμερική, Δυτική Ευρώπη, Ωκεανία και Ανατολική Ασία, καθώς και κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες στην Ανατολική Ευρώπη, Κεντρική Αμερική και Νότια Αμερική, Νοτιοανατολική Ασία και την Καραϊβική. Αρκετές χώρες εντάχθηκαν σε αυτή την κατηγορία και έφυγαν από την μεσαία κατάταξη: Αλβανία, Λευκορωσία, Βραζιλία, Λιβύη, ΠΓΔΜ, Ρωσία και Σαουδική Αραβία.

  Η Ελλάδα του Μνημονίου

Ένα εκατομμύριο άνεργοι το 2010

Σε 20% αναμένεται να ανέλθει το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα μας το 2012, τη στιγμή που προβλέπεται συρρίκνωση κατά 4% του ρυθμού εξέλιξης του ΑΕΠ για το 2010, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Deutsche Bank. “Ο συνολικός αριθμός των ανέργων είναι 800.000 και θα φτάσει στο τέλος του 2010 στο 1.000.000, δηλαδή πάνω από 20%, λόγω των κυβερνητικών πολιτικών παγώματος των μισθών και των δημοσίων επενδύσεων και αύξησης κυρίως των έμμεσων φόρων“, αναφέρει χαρακτηριστικά. Στο μεταξύ, με το ποσοστό της ανεργίας για το 2010 να εκτιμάται στο 15%, οι προβλέψεις της Deutsche Bank για άνοδο της ανεργίας στο 20% έως το 2012, τελικό στάδιο προσαρμογής της χώρας, βρίσκονται απέναντι στις εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για επίπεδα ανεργίας λίγο υψηλότερα του 10%.

Σύμφωνα με την εξίσωση που καθορίζει το ΑΕΠ (GDP)

GDP = C + I + G + NX

Η κατανάλωση (C) και η επένδυση (I) αναμένεται να ελαττωθούν, αφού οι Πολιτικές επιλογές αποπληρωμής του Δανειακού Χρέους το επιτάσσουν, κάτι που ως φυσική συνέπεια με βάση τον υπάρχοντα προαναφερθέντα τύπο θα οδηγήσει σε ελάττωση του AEΠ. Για να αποφευχθεί αυτό θα πρέπει  το επιμέρους «άθροισμα G+NX» να αυξηθεί ισόποσα τουλάχιστον, έτσι ώστε να διατηρηθεί η Μαθηματική εξίσωση του Aκαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ( όπου G δημόσιες δαπάνες για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών και ΝΧ οι καθαρές εξαγωγές). Δεδομένης του περιορισμού της «Κατανάλωσης» στο εσωτερικό , οι εταιρείες παραγωγής «καθαρά εξαγώγιμων προϊόντων, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την Κρίση μέσω των γνωστών μηχανισμών περιορισμού των εξόδων τους. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει δύο πράγματα :

 1) Περιορισμό του εργατικού δυναμικού, και μεγαλύτερη αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και όσα αυτά προέβλεπε αρχικά ( δεδομένα αποδεκτό με καθαρά Οικονομικούς όρους, αφού προάγεται με αυτό τον τρόπο το Επενδυτικό ενδιαφέρον και αποκτά Αγοραστική Δύναμη το προς εξαγωγή εμπόρευμα). Ας το ονομάσουμε Ενδογενή Ανταγωνιστικότητα

 2) Μετακίνηση της βιώσιμης εταιρίας σε περιβάλλον «μικρότερης αναξιοπιστίας» και χαμηλότερου «κατά κεφαλήν εισοδήματος» προκειμένου να διατηρηθεί το ΑΕΠ σε παρόμοια επίπεδα, με τις ευλογίες του Κρατικού Μηχανισμού. Ας το ονομάσουμε Εξωγενή Ανταγωνιστικότητα.

 Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι προβλέψεις της DB για 1000000 ανέργους με το πέρας της τριετίας είναι πολύ πιθανότερη από τις αντίστοιχες της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Κι αυτό διότι, είτε με την Εξωγενή είτε με την Ενδογενή Ανταγωνιστικότητα, οι θέσεις εργασίας οδηγούνται σε Κραχ.

 Καταφεύγουμε λοιπόν στην πεπατημένη της αύξησης του G στην προηγούμενη εξίσωση. Αν υποθέσουμε πως με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλισθεί η κοινωνική σταθερότητα (κοινωνική πολιτικη του Εξοπλισμού) λογικά οι δαπάνες για αγορά αγαθών και προσφοράς υπηρεσιών προς όφελος πάντα της Ανάπτυξης με στόχο την αύξηση των Εξαγωγών, θα αυξηθούν έστω και αν αυτό περιοριστεί σε βάση αναλογικότητας στο ΑΕΠ.